Entradas

Mostrando entradas de julio, 2024

Han de juntarse los cuerpos con las almas, Cristina Cabada Giadás

Imagen
hanse xuntar os corpos coas ánimas as herbas coas membranas de luz fráxil as casas coa sua destrucion hanse reunir co balbordo e coa dureza dos instrumentos desafinados pola chuvia sen case decatármonos hanse xuntar as escrecións dos discursos cos restos de comida nos pratos sen que dea tempo a pasar unha vasoira a limpar os cristais das fiestras hanos pillar nun aire imprevisto  a chegada dos xuíces, animais impertérritos opacos e habemos ter medo e habemos cantar tatexando sendo innecesario o tremor visto que os ríos nos rodean e os mares levantados son infranqueables han sentenciar redimindo a silueta da árbore, o nome da casa o son da campá condenando as sombras arrombadas contra os muros en tanto se xuntan os corpos coas ánimas sen nada que dicirse nen tempo para facelo. Poema original en gallego de  Cristina Cabada Giadás , a la que conocí hace años ya y a la que me unen múltiples lazos visibles e invisibles.  Pinchando e

Cavaliños do demo, Cristina Cabada Xiadás

Imagen
Cavaliños do demo, Cristina Cabada Xiadás Chegaches á praia de Carnota. Chegaches expectante, con maletas nos ollos, na busca da paz insubmisa Soñei a praia de Carnota escrutando as túas fotografías procurando aqueles indicios de sal e de vento e devagar A luz interrompe a ollada e o mar cega os dedos neste labor de pescuda no seo das imaxes Aínda así, intúo a magnitude da túa viaxe as estacions percorridas os apeadoiros infames os hoteis con forma de bulbo onde pernoctabas Pero vexo tamén como aflora o rosario de vivencias relucentes cal libélulas que extraes coa tua cámara das beiras do océano Insectos fluviais de vó impredecible pousados agora na palma da man daquela praia   24 de agosto de 2018, Poema de  Cristina Cabada Xiadás Es hermoso recibir regalos así.  Gracias, mi querida  Cris . Caballitos del diablo Llegaste a la playa de Carnota. Llegaste expectante, con maletas en los ojos, en busca de la paz insumisa Soñé la

El pájaro cierra los ojos, Cristina Cabada

Imagen
El pájaro cierra los ojos   asegura así la permanencia de su vuelo a través de las horas la supervivencia de esa línea frágil por él trazada en el transcurso de los días mientras hubo tiempo tiempo minuciosamente destilado así afirma el pájaro los fundamentos de su obra: entregado a la fértil tarea de recordar  las ventanas enormes del edificio que se asoman taciturnas al paisaje ÍndigoHorizonte 2013 , de las imágenes y de esta versión en castellano del poema de  Cristina Cabada que puede leerse en el original en gallego a continuación. ¡Gracias, Cris! O paxaro fecha os ollos ( Cristina Cabada ) asegura así a permanencia do seu voo por entre as horas a supervivencia desa liña fráxil por el trazada no decorrer dos días mentres houbo tempo tempo minuciosamente destilado así afirma o paxaro os fundamentos da súa obra: entregado á fértil tarefa de lembrar  as fiestras enormes do edificio que debruzan silandeiras na paisaxe Cri

Tao Te Ching - 8

Imagen