Alas de zapatero


 
Septiembre. Perdida ya la diletante libélula en vuelo, aún retozaba en el río el zapatero.
 
ÍndigoHorizonte, de trazos e imagen.

Comentarios

  1. Algunas veces se vuela, se transita, se nada, sin los conocimientos adecuados; mientras el mundo alrededor inserta, sus realidades y condenas.
    Un beso mi querida Índigo.

    ResponderEliminar
  2. Cuánto dices en esas breves líneas! Me encanta.Un abrazo enorme

    ResponderEliminar
  3. Me encanta esa foto, bonito B/N, Sí, es verdad, ahora parece que hay más zapateros que durante el verano. Un abrazo.

    ResponderEliminar
  4. índigo e seu olhar cuidadoso para as vidas que há no mundo das águas, do ar, da terra...

    beijos!!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Al comentar, procura siempre que tus palabras mejoren tu silencio.

Entradas populares de este blog

Cavaliños do demo, Cristina Cabada Xiadás - IH

Respuesta, José Hierro

Arena de mil desiertos - IH

Carta a Josefa, mi abuela, José Saramago

Han de juntarse los cuerpos con las almas, Cristina Cabada Giadás - IH